AA

پادگان

بعضی وقت ها دلم برای روزهای سربازی تنگ می شود. روزهایی که می شمردیمشان تا تمام شوند!

حالا چند سالی از آن روزها گذشته ولی روزهایی که منتظرشان بودیم هرگز نرسیدند.

روز اول

امروز روز اول دانشگاه بود. بعد از چندین سال فاصله از محیط دانشگاهی باز به این فضا بازگشتم. چندین سال با فضاهایی بسیار متفاوت. از فضای نظامی پادگان بگیر تا فضای کارگری کارخانه. همه بسیار دور از من. با کسی که فرق پست مدرنیسم را با شرکت پست نمی دانست(!)

On The Wind

طی چند روز گذشته آلبوم "همراه با باد" پیمان یزدانیان که دربردارنده موسیقی متن فیلم های پاداش سکوت (مازیار میری)، یک تکه نان(کمال تبریزی) و سربازهای جمعه (مسعود کیمیایی) است، به دستم رسید. یزدانیان از جمله آهنگسازانی است که من موسیقی اش را بدون فیلم نیز دوست دارم. لحظاتی بوده که او را در حد و شاید جلوتر از اساتیدی چون مجید انتظامی حس کرده ام.

یزدانیان را با موسیقی فیلم شبهای روشن (فرزاد موتمن) شناختم. بعد ها با قطعات موسیقی همان فیلم (در آلبوم برداشت دوم) بیشتر نزیکش شدم تا اینکه بالاخره کارش را در یوسف پیامبر شنیدم. او در فضاهایی بسیار متفاوت و با ارکستراسیون هایی متفاوت تر کار می کند. موفقیتش در قیاس با سنش ستودنیست.

Kido

مرز نبود بهتر نبود؟