اولین ساعات بامداد یکشنبه، پنجم آبان ماه سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت خورشیدی ست. تا ساعاتی دیگر قرار است با یک سری موجود دو پای دیگر در ساختمان دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز در کلاس زبان فرانسه دکتر مهدی افخمی نیا باشم. دکتر یک آدم معمولی دوست داشتنی است. وقتی لبخند می زند دوست داشتنی تر هم می شود. اصلا این لبخند همه را دوست داشتنی می کند. ولی ما این روزها آن را از هم دریغ می کنیم. می دانید لبخند زدن انرژی کمتری لازم دارد تا اخم کردن؟ وقتی لبخند می زنیم فقط از شش عضله صورتمان استفاده می کنیم، ولی برای اخم کردن به نه عضله دیگر هم نیاز داریم. به عبارت دیگر، پانزده عضله برای فرم دادن یک صورت اخمو لازم است. یعنی صورت اخمو بیشتر از صورت گشاده انرژی مصرف می کند و در نتیجه زودتر خسته می شود. جالب است، نه؟ پس لبخند را نه از کسی، که از خودمان دریغ می کنیم.